Sympa huh, une lecture de la réalité premium gratuite ?

Nederland heeft Josse de Voogd. Duider des vaderlands, realist der realisme, weg, licht en waarheid in duister land van D66-dystopie en bakfietsende elite. In Frankrijk hebben ze Christophe Guilluy. Dat is een Josse de Voogd, maar dan op z'n Frans (want Frankrijk, duh), op steroïden and then some. Guilluy is een graag geziene gast in alle Franse media gast in sommige Franse media omdat je in Frankrijk, net als in Nederland, alleen maar te gast mag zijn in álle media als je de juiste mening hebt. Lees maar in dit artikel van top-auteur Kleis Jager op top-medium TPO hoe dat zit met jessedevoogdoïde meningen hebben, maar beslist niet overal welkom zijn: "Als je populair wilt zijn in het kamp van de redelijkheid, kan je maar beter je mond houden over immigratie en je concentreren op inkomensongelijkheid. Maar dat doe ik dus niet." Die laatste woorden: "Dat doe ik dus niet", is exact waar het om gaat. Elk land hoeft maar één Josse de Voogd/Martin Sommer/Christophe Guilluy/Douglas Murray/Tilo Sarazin te hebben, dat is ruim voldoende om het collectieve verstand niet definitief te verliezen en de waanzin, voorlopig, buiten te houden met verstandig realisme. Dus hup Christophe Guilluy, HUP! ZEG HET ZE!

BNNVARA was weer iets te gretig op zoek naar (islamitische) slachtoffers

Recent te zien bij BNNVARA: Breuklijnen. Over banlieues van Europa, die al lang niet meer tot Frankrijk beperkt zijn. Het programma bevat het beproefde NPO-recept van arme mensen die gedupeerd worden door een overheid die niets doet tegen rijke mensen, geschilderd in een decor waarin verval en vervuiling spontaan ontstaan, drugscriminaliteit en bendegeweld geen bron, oorsprong of culturele achtergrond hebben en alles is terug te voeren op beroerde sociaal-economische omstandigheden die op een of andere manier vooral moslims en overige migranten treffen. Sinan Can vindt tussen die puinhopen dan steeds HOOPGEVENDE mensen, van kleur, die dingen doen die ondanks de blanke hegemonie van geld, cultuur en welvaart tóch goed gaan in hun armetierige bestaan. De voorzichtige ontdekking van shariarechtbanken in Engeland (niks nieuws) of het subtiel benaderde bendegeweld in Zweden (niks nieuws) leiden tot bescheiden policor applausjes, maar niet te luid anders worden de populisten wakker. Ging allemaal goed, totdat de geharde Frankrijkcorrespondent Kleis Jager de aflevering van Breuklijnen over Parijs zag, een en ander ging factchecken en nabellen en tot de keiharde conclusie komt: Feitenvrij, vooringenomen, monumentale mislukking. BNNVARA vindt het jammer dat Kleis teleurgesteld is. En daar moeten we het mee doen.

Over haat aan het proletariaat

Prolofobie. We hadden er nog nooit van gehoord. En geen idee waarom we het woord nog niet bedacht hadden. En nu gaat Ronald Plasterk ermee aan de haal, in zijn Televaag-column. Wij dat woord googlen, staat Ome Roon bovenaan in Koekel! En op plek #3 Kleis Jager, die het woord tien jaar geleden al muntte. Prolofobie = (samengevat) WIE ZIJN DIE MENSEN? D66 is prolofoob, GroenLinks is prolofoob, zo'n beetje alle ambtenaren op alle ministeries zijn prolofoob. De NPO is prolofoob. De MSM is prolofoob. Afpakjesdag is een bekend prolofoob feest. Feeststol is een prolofoob taartje. Energiebelasting en gasprijzen zijn prolofoob. Sander Schimmelpennick is een prolofoob (hij scheet 7 kleuren stront in de Schilderswijk gisteravond, prololol). Als prolofoben op vakantie gaan, noemen ze dat reces, en als prolofoben dan toch aan lager wal geraken en aan de uitkering moeten, dan heet dat wachtgeld. Ome Roon, bedankt voor alles.